Na onze eerste 'vrije' dagen in Liverpool, zijn we vorige week voor het eerst naar school geweest. We hadden nog geen echte lessen, maar we werden door Jos (Senior lecturer in Biomechanics en Vlaming!) ontvangen en rondgeleid.
Hij toonde ons de immense labo's van biomechanica en fysiologie. We trokken onze ogen open en kregen in elk lab te horen 'dit is echt de wereldtop', 'de mensen die hier onderzoek doen, zijn toplui in hun vakgebied'. In vergelijking met onze 'thesisloopweg' in Gent is dit echt indrukwekkend!
In het lab van biomechanica zijn er twee pc's gereserveerd waar we de komende weken volop zullen kunnen werken aan onze thesis.
De proffen staan hier ook veel dichter bij de studenten dan in Gent. Vrijdag werden we geïnviteerd om een met 'the staff' een pint te gaan pakken in hun stamcafé 'the ship'. Aangezien we vanaf donderdag ook begonnen zijn met de tip van Astrid toe te passen (= 'ja' zeggen op alle uitnodigingen voor uitstapjes en trips) was onze keuze dus snel gemaakt.

' Ja' was dus ook ons antwoord toen Robert ons meevroeg op weekendtrip om de tweede hoogste berg van het Verenigd Koninkrijk (Snowdon) te gaan beklimmen in Wales. We vertrokken zaterdag ochtend met de trein richting Wales! We geraakten er vlot en onderweg konden we al genieten van de prachtige landschappen. Rond de middag begonnen we aan onze beklimming naar de top. We kregen het gevoel alsof we in een 'Lord of the Rings' film aan het wandelen waren.
Onderweg begon het steeds mistiger en mistiger te worden. Hoe hoger we kwamen hoe minder we zagen. We dachten dan ook dat we nogal teleurgesteld zouden zijn toen we bovenkwamen aangezien we de ganse beklimming ‘voor niks' zouden maken als we daar toch niets zouden zien. Toen we bovenkwamen (en we waren niet de enigen, er was een massa volk op de top!) trok de mist, wonder boven wonder weg! Voor het resultaat: zie foto's

's Avonds sliepen we in een jeugdherberg, zodat we de dag nadien alle tijd zouden hebben voor de terugkeer. Dat was nodig, want onze terugkeer verliep echter iets minder vlot dan gepland. Na een uur wachten op de bus naar het station, moesten we opnieuw een uur wachten op onze eerste trein. Na een uur en twintig minuten wachten kwam er ons iemand zeggen dat de treinen op zondag vanuit dat station waren afgeschaft en dat we de bus zouden moeten nemen. We dachten eerst dat het een mopje was, maar heb was wel degelijk waar. We namen dus de bus naar het station (met een onuitspreekbare 'Welsche' naam). Ons rijkelijke 'English breakfast' was nog niet helemaal goed verteerd blijkbaar en na een rit van een klein uurtje stapten we alledrie tamelijk 'mottig' van de bus. Nog een uur wachten op onze trein en rond vijf uur geraakten we dan eindelijk terug op Saint Andrews Garden!

En om af te sluiten: nog enkele weetjes:

• - Een bakker kennen ze hier niet in Liverpool. Enkel in de supermarkt vind je hier brood (maar dan wel voorverpakt.) Ook een slager zijn we hier nog niet tegengekomen.
• - Wanneer men hier zegt 'half 8' is dat eigenlijk de verkorte versie van 'half past 8' dus is dat eigenlijk hetzelfde dan wanneer wij half 9 zeggen. (Met het uur tijdverschil klopt het nog ook ;))
• -Sam is alweer gaan lopen :)

Greetings from Liverpool!

Sam & Sara